Scheiding en kinderen

Ouders willen altijd het beste voor hun kinderen en dat kan tot meningsverschillen leiden, zeker in een spannende periode als een scheiding. Juist in die situatie is het heel belangrijk dat er afspraken komen die voor alle betrokkenen acceptabel zijn.

Als er (minderjarige) kinderen zijn is het indienen van een ouderschapsplan wettelijk verplicht. Het is bedoeld om kinderen duidelijkheid te bieden over de manier waarop hun ouders samen hun ouderschap vorm geven.

Voor ouders is het ook belangrijk om afspraken kort en bondig vast te leggen, op een manier die slechts voor één uitleg vatbaar is. Zodanig dat er op een later moment op kan worden teruggevallen als er onverhoopt verschillen van mening ontstaan of de communicatie verslechtert. Het is niet zo dat ouders zich altijd strikt moeten houden aan hetgeen in het ouderschapsplan staat. Zolang zij het eens blijven met elkaar kunnen zij in overleg van de geschreven regels afwijken. Ook zullen er in de loop der tijd dingen veranderen, kinderen worden immers ouder en daarmee veranderen hun behoeften, er kan een nieuwe relatie ontstaan bij een of beide ouders of er ontstaan verhuisplannen. Om die reden is het belangrijk dat ouders regelmatig evalueren in hoeverre het ouderschapsplan nog voldoet aan de wensen en behoeften van het kind en van hun zelf.

Het ouderschapsplan kent een aantal verplichte onderdelen, namelijk:

• Hoe je als ouders elkaar informeert over de kinderen en hoe er wordt overlegd over belangrijke zaken. De norm is dat ouders dat met een zekere regelmaat doen. Ouders hebben namelijk de wettelijke verplichting om elkaar te ondersteunen in hun rol als ouder.
• Het hoofdverblijf van de kinderen, ofwel de ouder bij wie een kind staat ingeschreven. Een kind kan, net als iedere andere inwoner van Nederland op maar één adres ingeschreven staan.
• Hoe de omgang met de kinderen is geregeld.  Een kind heeft recht op contact met beide ouders. In een contact- en omgangsregeling worden afspraken vastgelegd wie van de ouders op welke tijden zorgt voor de kinderen en/of op welke tijden het kind contact kan onderhouden met de andere ouder. Dat geldt ook voor de verdeling van feestdagen en vakanties.                 

De mogelijkheid wordt geboden om een of meer gesprekken te houden met de kinderen. Dit biedt een kind de ruimte om zich uit te spreken over hoe het tegen de scheiding aankijkt en hoe het de situatie beleeft. Ook kan duidelijk worden welke eventuele tips of wensen het kind heeft naar de ouders. De mediator is getraind om dit te doen vanuit de KIES-methode (Kinderen in Echtscheidings Situaties).    

Als ouders ben je verplicht om tot de leeftijd van 21 jaar kinderen financieel te verzorgen. Tot het 18e jaar ontvangt de alimentatiegerechtigde ouder de kinderalimentatie. Daarna mag het kind kiezen of het zelf de alimentatie ontvangt, tenzij het kind nog thuis woont bij een van de ouders. Kinderalimentatie wordt dan ‘bijdrage in het levensonderhoud van jong-meerderjarige’ genoemd.

Uitgangspunt bij de verdeling van de financiële onderhoudsverplichting van beide ouders is dat het kind recht heeft om bij beide ouders op een redelijk gelijkwaardig niveau van welstand te kunnen leven. Op basis van een alimentatieberekening kan de bijdrage van de ouders in de kosten voor verzorging en onderhoud van de kinderen worden bepaald. 

Bij het berekenen van de hoogte van de kinderalimentatie zijn de volgende punten van invloed:

• Het gezinsinkomen voor de scheiding
• De kosten van de zorg en opvoeding van de kinderen (de behoefte)
• De draagkracht van beide ouders
• De zorgverdeling van de kinderen
• Toeslagen die worden ontvangen, zoals alleenstaande ouderkorting en kindgebonden budget.

Ook bij co-ouderschap kan een kinderalimentatie worden afgesproken. De zorg wordt gelijk verdeeld, maar de inkomens kunnen verschillen. De kosten voor de dagelijkse zorg zijn voor beide ouders gelijk, omdat de kinderen evenveel bij beide ouders zijn. De niet-dagelijkse uitgaven zoals schoolgeld, sporten, kleding, beugeltandarts etcetera zullen naar draagkracht door beide ouders worden gedragen. Hierdoor kan er een alimentatieverplichting ontstaan van de ene ouder naar de andere ouder.